The House Is Black - خانه سیاه است

دسامبر ماه سینما و ۲۸ دسامبر روز تولد سینما

اختراع سینما ،مرهون یک ویژه گی چشم انسان است، در ۱۸۲۴ کشف شد که مغز انسان تصویری را که بر شبکیۀ چشمش می افتد تا زمانی حدود یک بیستم تا یک پنجم ثانیه ، پس از کنار رفتن تصویر از مقابل چشم همچنان حفظ می کند. از این تاریخ تا زمانی که انسان توانست تصاویر متحرک را به روی پرده بتاباند زمان طولانی ای طی نشد. در سال ۱۸۹۵ بطور هم زمان در آلمان وانگلستان وفرانسه دوربین های فیلمبرداری وسینما آزمایش های اولیه شان را با موفقیت پشت سر گذاشتند وبه واقعیت تبدیل شدند، ادیسون در امریکا،پل در انگلستان،وبرادران لومیر به فاصله ای نزدیک بهم تصاویر متحرک را به نمایش گذاشتند اما «آگوست» و«کنت »لومیر در پاریس ودر زیر زمین گراند هتل نخستین جلسه عمومی نمایش فیلم را برگذار کردند وبرای روز آغاز نمایش از قبل تبلیغ کردند وتماشاگران با خرید بلیط به تماشای اختراع لومیر ها جلب شدند. این نمایش رسمی در پاریس این موقعیت را برای فرانسه ایجاد کرد که نام خودش را بعنوان مخترع سینما به ثبت برساند. این دو برادر با دیدن دستگاه کینه توسکوپ ادیسون، سینماتوگراف خود را ساختند که این دستگاه آنها کامل تر از اختراع ادیسون بود هم قابلیت ضبط وپخش فیلم بر پرده را داشت وهم کوچکتر وجمع وجور تر از دستکاه ادیسون بود وتوانست جانشین دستگاه ادیسون بشود. برادران لومیر انسانهایی بیگانه با تصویر نبودند آنهاکارخانه ای برای ساخت وسایل عکاسی داشتند و بیش از بقیه به این صنعت جدید توجه کردند.

روز ۲۸ دسامبر یک روز عادی نبود آن روز مردم برای نخستین بار تصاور را متحرک تماشا می کردند . هیجانی غیر قابل وصف بر تماشاگران روز نخست دست داده بود . وقتی تماشاگران به روی صند لی های حود نشستند لومیرها پشت دستگاه خود رفتند، درسکوتی همراه با بهت چراغ های سالن خاموش شد و فیلم روی پرده افتاد بله درست بود انسانها حرکت داشتند . قطاری به سرعت به ایستگاه نزدیک می شد برخی از تماشاگران از وحشت وبه این تصور که الان زیر چرخ های قطار له می شوند به زیر صندلی هایشان خزیدند. (ورود ترن به ایستگاه یکی از فیلمهای لومیر ها بود که آنشب نمایش داده شد) طول زمان فیلم به اندازه طول نام فیلم بود ،باغبان خیس شده یکی دیگر از سری فیلم های اولیه لو میر است ،پیر مردمی که دارد باغچه ها را آب میدهد باغبان خانه لومیر هاست که وقتی پایش به شلنگ آب گیر می کند خودش خیس می شود واین اتفاق تماشاگر را به خنده وامیدارد به نوعی باغبان لومیر نخستین بازیگر سینما است و فیلم باغبان خیس شده نخسنین فیلم خنده آور تاریخ سینما .خروج کارگران از معدن هم یکی از فیلمهای او لیه لومیر هاست که این فیلم را آنها در شهر لیون فرانسه فیلمبرداری کردند،در این شهر هرسال فستیوالی با نام ویاد لومیر ها برگذار می شود،فیلم خروج کارگران چند بار باز سازی شده است.

بعد از پایان نمایش آنشب که با بهت وحیرت حضار مواجه شده بود یکی از میهمانان جلسه نمایش «ژرژملیس» شعبده باز وتئاتر گردان مشهور بود. که او خود نامش در سینما به عنوان کاشف حقه های سینمایی ثبت شده است( در فیلم مشهور ملیس سفر به ماه وی با خمیر کاغذ یک ماه ساخت ودوربین را به آهستکی بدان نزدیک کرد) او به لومیر ها پیشنهاد خرید دستگاهشان را داد وجالب این که آن ها ضمن رد این پیشنهاد عقیده داشتند که برای این دستگاه هیچ آینده تجارتی ای متصورنیست.

( ژرژملیس خود عاقبت خوشی نداشت فقر وتنگدستی اورا و برای گذران زندگی به سیگار فروش دوره گرد تبدیل کرد)اما پیش بینی لومیر هابه واقعیت نپیوست ،سینما در زمانی که صامت هم بود به امکانی برای هنر وتجارت تبدیل شده بود ژر ژملیش شعبده باز هم به فیلمسازی روی آورد.اما جنبه های هنری سینما در زمانی که زبان نداشت وزنه سنگین تری داشت . موسیقی هم همان زمان صامت ضرورت حضورش حس می شد و به هنگام نمایش ودر سالن ارکستر زنده موسیقی می نواخت. برای فیلمهای صامت هم نت می نوشتند وهمراه فیلم برای پخش جهانی ارسال می کردند جالب این که در همان زمان هم در ایران نت هایی که وِیژه ی فیلم نوشته شده بود را کنار می گذاشتند ومناسب با پسند تماشاگران موسیقی رایح روز را به هنگام نمایش می نواختند تا جمع بیشتری را به سینما بکشانند.

30  وچند سال بعد سینما زبان باز کرد فیلمسازان خلاق سینمای صامت علیه ورود صدا به سینما ولطمه ای که صدا به ارزش های هنری سینما میزند موضع گرفتند واعلامیه صادر کردند، چارلی چاپلین ،رنه کلر ومولیان و.. از جمله امضاء کنندگان بیانیه بودند همین فیلمسازان هم درنهایت تسلیم شدند وخود فیلم ناطق ساختند . سینما ۱۲۰ سال عمر دارد واین زمان کوتاهی است اما تحول عظیم سینما در این مدت کوتاه بیشتر به خاطر تقویت جنبه های تجاری سینما بوده است ،سرمایه داران خود هزینه های بسیاری برای تحقیق و پیشرفت امکانات فنی سینماتقبل کردند نه به این دلیل که قدمی برای پیشرفت علم وهنر بردارند بلکه با این قصد که بتوانند بهره ی تجاری بیشتری از این امکان بدست آورند.

پوشاندن لباس تاریخی بر یک اسطوره داستانی

آخرین کار کارگردان مشهور انگلیسی ریدلی اسکات (Ridley Scott) تحت نام مهاجرت ، خدایان و پادشاهان (Exodus، Gods and Kings) با بازیگری کریستین بِل، بن کینسلی،... و گلشیفته فراهانی طی هفته های گذشته همزمان بر روی پرده سینماها در کشورهای مختلف رفته است.
این فیلم همانند فیلم ده فرمان به بازیگری هنرپیشه فقید چارلتون هیستون در دهه 60، داستان پیامبر یهودیان « موسی عبری » را به تصویر می کشد.

فیلم با سرمایه گذاری هنگفت و استفاده از تکنولوژی مدرن برای خلق جلوه های ویژه برای هرچه واقعی تر جلوه دادن صحنه های این فیلم جهت تاثیر گذاشتن بر ذهن بیننده آن ساخته شده است. در واقع بیننده عادی این فیلم که هیچ اطلاع درستی از تاریخ ادیان ابراهیمی ندارد و اصلاً با تاریخ مصر باستان بیگانه است، پذیرای چنین دروغ بزرگ به عنوان واقعیت تاریخی خواهد شد.
مطمئنن دست اندرکاران پشت پرده و سازنده گان معرفی شده این فیلم برای دست یافتن به اهدافی خاص آنرا برنامه ریزی کرده و ساخته اند.
اگر از سود و کسب درآمد با فروش این فیلم برای همه از تهیه کننده گان آن گرفته تا تیم فنی، کارگردان،... و بازیگران این فیلم صرف نظر کنیم که امری عادی و طبیعی در این صنعت است. و اگر همچنین نقدی بر فن و هنر بازیگری بازیگران و کارگردان توانای آن نخواهیم داشته باشیم، بنابراین توجه ما بیشتر به خود داستان موسی و دروغی بزرگ در این فیلم متمرکز خواهد شد و آن پوشاندن لباس تاریخی بر یک اسطوره داستانی بنام موسی از کتاب تورات و همزمان کردن او با رامسس فرعون مشهور مصر باستان خواهد بود.
بنا بر تمام تحقیقات باستان شناسی انجام شده در چند صد سال اخیر در منطقه خاورمیانه از جمله در کشور مصر تا کنون هیچ ردپا، اسم و نام و نشانی از موسی عبری بدست نیامده است. و همچنین هیچ اثری از چنین فردی در زمان حکومت رامسس آنگونه که در فیلم به آن پرداخته شده است در دست نیست. پس چگونه است که چنین فیلمی با چنین دروغ و فریب بزرگ ساخته میشود و کسی لب به افشاگری نمی گشاید باید از همه از جمله چشم بیدار رسانه ها گرفته تا منتقدین به فیلم و همچنین از نویسنده، سناریو نویس و کارگردان این فیلم پرسیده شود!
قطعاً سازندگان این فیلم پاسخ درست و شفافی به این پرسش نخواهند داد و با به حاشیه بردن اصل پیام پرسش، خواهند گفت که هدفشان از ساخت این فیلم بازگو کردن تاریخ برده داری و حضور انسان هایی نظیر موسی بوده است که با چنین اعمال ضد انسانی به مقابله برخواسته بودند و باعث سقوط امپراطوری های خودکامه شده اند!
اما سکوت تعجب برانگیز اغلب رساناهای بین المللی درباره محتوای این فیلم و تحریف تاریخی انجام شده در آن بیشتر جلو توجه می کند!
آیا همه این رسانه ها تحت کنترل صاحبان و لابیست های یهودی، مسیحی و مسلمان هستند و قرار دارند؟
قطعاً ساخت چنین فیلم هایی از دید و نگاه یک انسان آگاه و مطلع از تاریخ ادیان ابراهیمی سوای کسب در آمد و سود بری دلایل بازگو نشده دیگری هم در برنامه خود دارد از آن جمله:
1- پوشاندن لباس تاریخی بر یک داستان تخیلی.
2- تزریق کردن خرافات دینی در ذهن مخاطبان.
به نظر میرسد صنعت فیلم سازی در هالیوود همانند بسیاری از فیلم هایش در گذشته به یک مرکز تبلیغ خرافه گرایی با ساخت چنین فیلم هایی تبدیل شده است! چندی پیش نیز باز فیلمی از داستان زندگانی « نوح » یکی دیگر از پیامبران ادیان ابراهیمی بر اساس کتاب تورات با بازیگری راسل کرو روی پرده سینماها رفت.
شوربختانه کسب منافع شخصی و فردی و مدام در زیر نورافکن توجهات رسانه های بین المللی بودن انسان های بسیاری را حتی اگر بسیاری از آنها باورمند به خرافات دین و مذهب هم نباشند وسوسه می کند تا با پا گذاشتن بر روی باور های شخصی و خرد انسانی خود دست به ساخت و یا قبول بازیگری در چنین فیلم های گردند و این بزرگترین ضربه است که به ریشه خردگرایی از سوی انسان های مشهور و مطرح در صنعت فیلم سازی هالیوود زده میشود.
باید برای چنین انسان هائیکه با شرکت کردن در ساخت و یا بازیگری در چنین فیلم هایی دست به تحریف تاریخ میزنند و آب در آسیاب خرافه سازان ادیان میریزند تاسف خورد و متاسف شد.
ثروت و شهرت را نباید جایگزین شرافت انسانی و وجدان نمود.
از پرشین ژوکر



اسقفی می گفت خدا همه جا هست. البته با یک استثنا: در دوان آشویتس وقتی که خدا در مرخصی بیماری بسر می برد.
"رابرت مک نیل"
* توضيح: آشويتس بزرگترین و مجهزترین اردوگاه‌ کار اجباری آلمان نازی بود که در طول اشغال لهستان توسط نازی‌ها ساخته و تجهیز شده بود. تعداد تلفات در اين اردوگاه نزديك به يك ميليون و ششصد هزار نفر گزارش شده است كه در گزارش هاى قديمى تر اين تعداد حدودن ٤ ميليون نفر عنوان شده بود. *

ماﺩﺭﻡ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻣﻦ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ...ﺯﯾﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ...ﺭﻭﺯﻩ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ..ﻣﺴﺠﺪ ﻣﯿﺮﻭﺩ ... ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺪﺍﯾﯿﺴﺖ ...ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ...
.
.
ﺩﺭ ﺩﻝ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ...
ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ...
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﭘﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ...
ﺯﯾﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﯾﺘﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯿﮑﻨﺪ ...
به صندوق صدقه پول نمی اندازم ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻓﺎﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﺮﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻧﻢ ...
ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦ ﮐﻠﯽ ﺩﻟﺶ ﺷﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ...
ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻤﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﻧﻤﯿﮕﺬﺍﺭﺩ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﺮ ﻧﻮﺯﺍﺩﯼ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺗﺠﻠﯽ ﺍﻭ ...
ﻣﺎﺩﺭﻡ؛. ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯾﮑﯿﺴﺖ . ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ.
"فریدون فرخزاد"

وزارت کشور ایران: اقامت اتباع افغانستان در ۹ استان ممنوع است

دبی-العربیه.نت فارسی

عزیز کاظمی مدیرکل امور اتباع خارجی وزارت کشور ایران، با اعلام ممنوعیت اقامت اتباع افغانستان در ۹ استان این کشور، گفته است که طرح ممنوعیت اقامت افغان‌ها در چند استان دیگر نیز مطرح است.

به گزارش خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا) عزیز کاظمی دوشنبه ۲۲ دسامبر افزود که دولت هنوز درباره ممنوع شدن اقامت اتباع افغانستان در دیگر استان‌های کشور، به نتیجه قطعی نرسیده و «این طرح‌ها در حال بررسی است»

به گفته مدیرکل امور اتباع خارجی وزارت کشور ایران، استان‌های مازندران، گیلان، اردبیل، آذربایجان شرقی، کردستان، سیستان و بلوچستان، کهکیلویه و بویراحمد، زنجان و گلستان به جز بخش مرکزی آن، استان‌هایی هستند که اقامت اتباع افغانستان در آن‌ها ممنوع است.

مدیرکل امور اتباع خارجی وزارت کشور ایران اما، توضیحی درباره دلایل ممنوعیت اتباع افغانستان در استان‌های ذکر شده نداده است.

این سخنان چند روز پس از آن بیان می‌شود که مدیرکل اتباع و مهاجران خارجی استانداری مازندران، از ممنوعیت اقامت و حضور اتباع افغانستان در این استان در نیمه دوم سال جاری خبر داده بود.

مدیرکل امور اتباع خارجی وزارت کشور ایران با تایید این ممنوعیت و «ابراز رضایت» از آن، گفت: «این طرح در استان مازندران به خوبی به نتیجه رسیده است و هم اکنون هیچ افغانی در این استان اقامت ندارد.»

ديکارت فیلسوف مشهور فرانسوی کسی بود که برای اولین بار بعد از یک هزار سال پايه های کلیسا را به لرزده درآورد، ایشان کار خیلی ساده نمودند.
Cogito ergo Sum
جمله ...ی مشهور ديکارت
"من فکر میکنم، پس من هستم".

این جمله را هر غربی می شناسد و یکی از جمله های است که شاگرد و استاد در صنف های فلسفی علمی و انسانی در مورد آن ساعت ها بحث میکنند.
وقتی انسان خود فکر شد دیگر ضرورت ندارد که سوال از دیگران بکند يا بهتر گفت جواب احمقانه هرکس را قبول نمی کند.
در جهان غرب هرکي آزاد است هر چیز می خواهد میتواند بکند دیگران به او چیزی گفته نمیتوانند، و اگر خلاف قانون کاری کرد فقط پوليس را خبر میکنند و خلاص، و پوليس اورا به قانون ميسپارد. و همگی قانون را مراعات میکنند. هیچ کس خود به کار کس نمی رسد. بکی شیطان پرست است و دیگری خدا پرست و سومی آتيست ولی بازهم به یک دیگر احترام میگذارند و یکی از دیگری بهتر نیست. قانون توسط مردم برای مردم و برای راحتی مردم است، زندگی های راحت و خوشی سپری میکنند. ایشان در تلویزیون های آزاد خود بالاي ریس جمهور عیسی و خدا ريشخندي میکنند تا همه بخندند. هیچ کس جدی نمیشود. آنها زندگی را واقعا زندگی می نمایند.

نامه سرگشاده به آقای John Ralston Saul پرزیدنت پن جهانی درباره احتمال اعدام ارژنگ داودی

آقای پرزیدنت
با درودهای فراوان
بدینویسله به اطلاع شما می‌رسانم که آقای ارژنگ داودی شاعر و نویسنده و فعال سیاسی که پیش از این به خاطر نوشتن مطلبی در رابطه با قتل زهرا کاظمی‌(شهروند کانادائی که در ایران توسط قاضی مرتضوی زیر شکنجه کشته شد) به ۱٥ سال زندان محکوم شده بود و از این مدت ۱۱ سال را نیز در زندان سپری کرده است، اکنون بدون هیج اتهام تازه‌ای بار دیگر محاکمه و به ۲۰ سال و ۸ ماه زندان و همچنین مجازات اعدام محکوم شده است. 
ارژنگ داوودی را به اعدام محکوم کردهاند و اتهاماش «تالیف یک کتاب حاوی یک طرح آلترناتیو برای نظام فعلی حاکم بر ایران» است.
اتهاماتی دیگری که حکومتی اسلامی ایران به وی زده: «راه اندازی و تاسیس جنبش آزادی ايرانيان و کنفدراسيون دانشجويان ايرانی» است. هم‌چنین، اتهامات ديگری نیز چون نوشتن «مانيفست ضدنظام جمهوری اسلامی»، «توهين به رهبری و بنيانگذار حکومت اسلامی و مسئولين نظام و روحانيون، توهين به مقدسات و همکاری با خبرنگار کانادايی «جين کوکان» برای ساخت فيلم مستند «ايران ممنوع» در پرونده او جای گرفته است.
در فيلم مستند «ايران ممنوع»، سعید مرتضوی دادستان پيشين تهران، در سال ۱٣٨۲ به قتل زهرا کاظمی خبرنگار ايرانی کانادايی متهم شده است که دعاوی موجود در این فیلم، سبب محکومیت ۱٥ سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال محروميت از حقوق اجتماعی برای ارژنگ داودی شد.
ارژنگ داودی در مدتی که در زندانهای مختلف دوره محکوميت خود را میگذراند بارها در اعتراض به وضعيت زندان، رفتار زندانبانان و اوضاع سياسی- اجتماعی ايران اعتصاب غذا کرده است.
به نوشته وبسايتی که خبرهای مربوط به ارژنگ داودی را منتشر میکند، «شکنجه و آثار ناشی از تحمل هشت سال حبس، بخشی از بينايی و شنوايی اين زندانی سياسی را از بين برده است.»

آقای پرزیدنت پن جهانی،
موقعیت کنونی ایران از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بسیار فاجعهبار است. در چنین موقعیتی حکومت اسلامی ایران تلاش میکند تنها با تشدید سانسور و اختناق، تهدید و زندان، شکنجه و اعدام حاکمیت خود را سرپا نگاه دارد.
آقای «احمد شهید» گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در تازهترین گزارش خود، از اعدام حداقل ۸۲۵ نفر در ایران از تیر ۹۲ تا تیر ۹۳ خبر داد و این آمار را نشاندهنده «افزایش نگرانکننده» مجازات اعدام در ایران دانست.
بر اساس گزارش وی، حکومت اسلامی ایران، همچنان به اعدام مجرمین نوجوان ادامه میدهد و مطابق گزارشها تنها در سال ۲۰۱۴ هشت نفر که «گمان میرود» در زمان وقوع جرم منسوب به آنان زیر ۱۸ سال سن داشتند، اعدام شدهاند. پیشتر نیز، بان گیمون، دبیر کل سازمان ملل، در گزارش سالیانه خود از «افزایش اعدامها در ایران» ابراز نگرانی کرده بود.
همچنین کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل روز سهشنبه ۱٨ نوامبر ۲٠۱٤، قطعنامهای را به تصویب رساند که در آن در مورد نقض حقوق بشر در ایران بهویژه «تعداد بسیار بالای اعدام»ها توسط حکومت اسلامی ابراز نگرانی عمیق شدهاست. این قطعنامه تاکید میکند که طی ۱۵ ماه گذشته در ایران دستکم ۸۵۰ نفر توسط جمهوری اسلامی اعدام شدهاند.
قطعنامه مصوب كميته سوم مجمع عمومی ملل متحد، حکومت اسلامی ایران را به خاطر نقض مستمر و سيستماتيك حقوق بشر عليه مردم ايران محكوم كرد.  از جمله بهخاطر تعدد و افزایش هشداردهنده اجرای احکام اعدام، اعدامها در ملاءعام و استمرار اعدام نوجوانان، شکنجه و رفتارها یا مجازات بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز به ويژه  شلاقزدن و قطع اعضای بدن، محدوديتهای گسترده و جدی حق تشكل، آزادی اجتماع و آزادی عقيده و بيان، تداوم فيلتر و یا مسدود كردن يا جلوگيری از دسترسی به اينترنت و ارسال پارازيت بر ماهوارهها و سانسور يا توقيف رسانهها، اذيت و آزار سيستماتيك مدافعان حقوق بشر و روزنامهنگاران، وبلاگنویسان و كاربران رسانههای اجتماعی که اینان مدام در معرض دستگیری، بازداشت، تبعید درازمدت و احکام سخت از جمله حکم اعدام قرار میگیرند، و نیز قطع اعضای بدن انسانها با اتکا به قوانین اسلامی، نابرابری فراگیر و خشونت علیه زنان و تداوم تبعیض علیه زنان و دختران در قانون و در عمل،  و استمرار تبعيض و نقضحقوق اقليتهای ملی و مذهبی و غیره.
ارژنگ داوودی شاعر و نویسنده و زندانی سیاسی سالخورده که ۱۱ سال از محکومیت اول خود را به پایان رسانده، اکنون با پروندهسازیهای تازه نهادهای امنیتی به ۲۰ سال و ۸ ماه زندان و اعدام، بدون حضور وکیل مدافع و به صورت غیابی محکوم شده است.
ارژنگ داوودی در حال حاضر در بند ۱ زندان بندرعباس نگهداری میشود. وی اوایل تیر ماه سال ۱٣٩۲، از بند ۱۲ زندان رجایی شهر کرج به انفرادیهای بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و پس از ۱۲۷ روز انفرادی در این بند به زندان بندر عباس تبعید شده است.
به گزارش منابع حقوق بشری در اين سالها، اعضای خانواده ارژنگ داودی نيز تحت فشار و در معرض تهديدهای ماموران امنيتی و اطلاعاتی بودهاند.
آقای پرزیدنت پن جهانی، به نام دفاع از حقوق انسان‌ها و در دفاع از آزادی اندیشه و بیان، انتظار من از شما این است که برای جلوگیری از اعدام ارژنگ داودی نویسنده و شاعر و اصولا برای لغو سانسور و اعدام، فراخوان یک کمپین را ارائه دهید و به زیر فشارقرارگرفتن حاکمان کنونی ایران برای پایان‌دادن به این سیاست‌های ضدمردمی و خفقان‌آور یاری رسانید.

با احترام
پرزیدنت انجمن قلم ایران در تبعید
بهرام رحمانی
یکم دسامبر 2014