ریحانه جباری,هنرمند سینما و تاتر را اعدام نکنید

به زور تو مرا کردی , و به من گفتی جنده
به همین سادگی
و فردا در روزنامه ها نوشتند زنی بد کاره به مرگ محکوم شد
من مردم تو نفهمیدی, به همین سادگی
یادت باشد اگر من فاحشه ام و تو مرا کردی
پس تو هم جنده ای , به همین سادگی 

یک زندانی سیاسی هموطن کُرد به سه بار اعدام محکوم شد

یک زندانی سیاسی هموطن کُرد به سه بار اعدام محکوم شد

مرتضی رحمانی زندانی سياسی هموطن كُرد در دادگاه ارتجاع سنندج به اتهام اقدام عليه امنيت ملی و عضويت در يكی از احزاب مخالف حکومت، به سه بار اعدام و 3 سال زندان محكوم شد.

بنا به گزارشات دريا...فتي مرتضی رحمانی زندانی سیاسی کُرد اهل روستای تیلکو از توابع شهرستان کامیاران که 20 ماه پیش به جرم همکاری با احزاب كردي مخالف رژيم توسط اداره بدناماطلاعات کامیاران دستگیر شد، در دادگاه ارتجاع شهر سنندج به اتهام اقدام عليه امنيت ملی و عضويت در اين حزب به سه بار اعدام و ٣ سال زندان محكوم شد.
اين زندانی سياسی هموطن كُرد كه قبلا بر اثر شکنجه‌های مامورین اطلاعات، به برخی از اتهامات ساختگی که فقط بر اثر شکنجه‌ها به آن اعتراف کرده بود متهم شده است.
گفتنی است هر چند صدور چنين احكامی برای فعالان سياسی بی‌سابقه بوده است، اما طبق قانون ضدبشري ولايت فقيه چنين احكامی امكان‌پذير می‌باشد.
از سوی ديگر با صدور اين حكم، تعداد فعالان سياسی و مدنی كُرد محکوم به اعدام به ٢٢ نفر رسيد كه اسامی آن به شرح زیر است:
۱. زانیار مرادی ۲. لقمان مرادی ۳. هوشنگ رضایی ۴. رضا ملازاده ۵. بهروز آلخانی ۶. آرمان پرویزی 7. سیروان نژاوی 8. ابراهیم عیسی‌پور ۹. محمد عبدالهی ۱۰. صابر مخلد موانه ۱۱. سیدجمال محمدی ۱۲. سیدسامی حسینی ۱۳. عبدالله سروریان ۱۴. حبیب‌الله لطیفی ۱5. بختیار معماری ۱6. سمکو خورشیدی ۱7. مصطفی سلیمی ۱8. رشید آخکندی 19. سامان نسیم ۲0. انور رستمی 21. علی احمد سلیمان 22. مرتضی رحمانی



تروریست های اسلامی " جیش العدل " یک سرباز اسیر را به قتل رساندند

خبر قتل جمشید دانایی فر "سرباز مرزبان" كه چند هفته پیش همراه با ۴ سرباز دیگر بدست جیش العدل، گروه آدمكش اسلامی وابسته به عربستان سعودی و تحت الحمایه پاكستان اسیر شده بود، باعث تاثر بسیاری شد. این افراد حتی در جنگ نیز دستگیر نشدند. جوانانی كه اجبارا توسط حكومت اسلامی به سربازی فراخوانده شدند تا مثل همیشه گوشتدم توپ ارتجاع شوند.

زندگی مردم سیستان و بلوچستان توسط حكومت اسلامی به تاراج رفته است. فقر و فلاكت غیر قابل وصفی زندگی مردم در آن منطقه را به تباهی كشیده است. حكومت قاتلان اسلامی برای مرعوب كردن این مردم دست به كشتار و اعدام مردم به بهانه های مختلف می زند. همین ددمنشی حكومت اجازه میدهد جریان تبهكاری چون جیش العدل پا بگیرد و با پول و امكانات عربستان و حمایت پاكستان همپای حكومت اسلامی محیط زندگی مردم را ناامن كند.

برای رهائی از این همه جنایت و شرارت باید از دست حكومت اسلامی رها شد تا جریانات حاشیه ای و جنایتكاری چون جیش العدل نیز از صحنه روزگار محو شوند. حكومت اسلامی و جیش العدل لازم و ملزوم هم اند و از هم تغذیه می كنند.*

كیوان جاوید

احکام اعدام و سنگسار در زندان تبریز

به کميته بين المللي عليه اعدام:
نامه جمعي از فعالين شهر تبريز و زندانيان سياسي در زندان تبريز اين جانبان جمعي از فعالين تبريز و زندانيان سياسي زندان تبريز صدور و در آستانه اجراي حکم سنگسار قرار دادن علي ساعي باشسيز و خانم زهرا پورساعي بجرم زناي محصنه را محکوم کرده و ضمن حمايت و دفاع از اين دو تن اعلام ميکنيم که رژيم ضد بشري اسلامي ايران ساليانه با اعدام بيش از صدها نفر در اين زندان که کودکان وزنان هم جزو آن هستند٬ دست به جنايت عليه بشريت زده و در جنايتي ديگر درحاليکه جهانيان هنوز حکم سنگسار سکينه محمدي آشتياني را از ياد نبرده اند٬ دو تن ديگر از زندانيان را در آستانه اجراي اين حکم ضد انساني قرار داده است.
منشا اين احکام سياستهاي ديني دولت بوده که اوليه ترين و اساسي ترين حقوق انساني بخصوص حقوق کودکان و زنان را پايمال ميکند. از تمامي مسئولين و مراجع ذيربط ايجاد و اجراي راهکارهاي عملي مناسب براي لغو و عدم اجراي احکام سنگسار٬ اعدام و ساير جنايات رژيم ديکتاتوري ايران در زندان تبريز را خواستاريم.
جمعي از زندانيان سياسي تبريز و فعالين تبريز
نامه براي کميته بين المللي عليه اعدام ارسال ميشود.
باز تکثير : کميته بين المللي عليه اعدام
٣ ژانويه ۲۰۱۴
Mina Ahadi

Hinrichtungen statt Reformen

Irans Präsident Hassan Ruhani will für die Öffnung seines Landes stehen – doch die Zahl der Exekutionen steigt dramatisch

Tagelang plagte die Angehörigen von Hashem Shabani die Ungewissheit. Erst nach Tagen erfuhren sie, dass der iranische Dichter, der sich für den kulturellen Dialog zwischen Iranern und Arabern einsetzte, bereits in einem Gefängnis hingerichtet worden war. Bis heute hat man ihnen nicht gesagt, wo der 32-Jährige begraben liegt. Der zur arabischen Minderheit im Iran gehörende Poet, der als angeblicher "Feind Gottes" zum Tode verurteilt und am 27. Januar exekutiert wurde, ist der zurzeit bekannteste von insgesamt 176 Menschen, die seit Anfang des Jahres laut der Menschenrechtsorganisation Abdorrahman-Boroumand-Stiftung in der Islamischen Republik hingerichtet wurden. Von der Regierung wird weniger als die Hälfte angegeben.

Dabei hatte der neue Präsident Hassan Ruhani so viele Freiheiten für sein Volk versprochen. Groß waren bei vielen die Hoffnungen, als er am 3. August sein Amt antrat. Ein Lichtblick für die Zukunft des Landes nach acht Jahren Mahmud Ahmadinedschad. "Es gab einige ermutigende Zeichen, als im vergangenen Jahr politische Gefangene freigelassen wurden", erinnerte sich eine Sprecherin der Vereinten Nationen Mitte Februar an den Beginn der Amtszeit Ruhanis zurück. Doch die Erwartung einer Verbesserung der Menschenrechtslage im Iran wird von aktuellen Berichten über Hinrichtungen zerstört.

Seitdem Ruhani im Amt ist, sollen laut der Abdorrahman-Boroumand-Stiftung mit Sitz in den USA 596 Menschen hingerichtet worden sein. Zum Vergleich: In den USA wurden laut dem Death Penalty Information Center im Jahr 2013 insgesamt 39 Menschen exekutiert. Die Zahlen der Stiftung beziehen sich auf Verlautbarungen in iranischen Zeitungen, auf Polizeiwebsites, von Gerichten und Menschenrechtsorganisationen. Teilweise melden sich auch Angehörige, deren Verwandte hingerichtet wurden.

"Ruhani versucht, mit seinem Öffnungskurs den internationalen Druck und die Wirtschaftssanktionen zu entschärfen. Er hat Reformen im Iran versprochen, aber in Wahrheit ist die Brutalität gewachsen, und Hinrichtungen werden immer häufiger", sagt die Aktivistin Mina Ahadi, die gegen die Todesstrafe im Iran kämpft. "Das islamische Regime verschärft jetzt die Repression, damit niemand auf die Idee kommt, dass aus der Öffnung ein Systemwechsel werden könnte. Den will schließlich auch Ruhani nicht."

Schon kurz nach dem Wahlsieg des moderaten Ruhani habe das konservativ dominierte Justizministerium eine Order an Gefängnisse herausgegeben, anstehende Hinrichtungen zu beschleunigen, sagt Ahadi. Das berichteten ihr Quellen im Iran. Auch fänden seitdem wesentlich häufiger öffentliche Hinrichtungen statt, insbesondere in Städten, in denen das Regime aufgrund der schlechten Wirtschaftslage Proteste der Unterschicht befürchte.

Im Jahr 2010 machte der Fall der mehrfachen Mutter Sakineh Mohammadi Aschtiani weltweit Schlagzeilen, die mit zweifelhaften Beweisen für Ehebruch und Mord an ihrem Gatten zum Tod durch Steinigung verurteilt worden war. Nach internationalen Protesten, die Ahadi mit organisiert hatte, wurde die Todesstrafe gegen Aschtiani ausgesetzt. "Bis zuletzt hatte es geheißen, dass man sie weiterhin exekutieren wolle – nur eben nicht mehr durch Steinigung", sagt die Aktivistin Ahadi, die seit 1996 im Exil in Deutschland lebt. "Doch jetzt gibt es eine gewisse Hoffnung: Der Vorsitzende des Menschenrechtsausschusses, Mohammed Jawad Laridschani, soll erklärt haben, Aschtiani werde freigelassen." Aus Täbris, dem Heimatort der Gefangenen, habe sie ebenfalls von einer möglicherweise bevorstehenden Freilassung gehört. "Das würde zeigen, dass es doch etwas nützt, wenn man leidenschaftlich für Einzelne kämpft und eine internationale Kampagne in Gang kommt", sagt Ahadi. Seit dem Fall Aschtiani habe es im Iran keine Steinigungen mehr gegeben. Die meisten Hinrichtungen finden durch Hängen statt.

Doch wie viel Politik hinter dem dramatischen Anstieg der Zahl von Hinrichtungen steckt, ist schwer zu bestimmen. Die Begründungen für den Richterspruch "Zum Tode verurteilt" sind in der Islamischen Republik vielfältig: Es gibt mehr als 80 Straftatbestände, die mit der Todesstrafe geahndet werden. Dazu gehört auch der Besitz von geringen Drogenmengen. Bei Rauschgiftdelikten gibt es noch nicht einmal die Möglichkeit, in Berufung zu gehen. Im Jahr 2013 sollen 298 Menschen wegen Drogenkriminalität hingerichtet worden sein – von insgesamt 737 vollstreckten Todesstrafen, die von der Abdorrahman-Boroumand-Stiftung dokumentiert wurden.

Bahareh Davis von der Menschenrechtsorganisation Amnesty International bestätigt, dass es immer wieder Fälle gegeben hat, in denen politisch missliebige Personen wegen einer vordergründig unpolitischen Straftat hingerichtet wurden. "Gerade weil es bei Drogendelikten für die Angeklagten keine Möglichkeit zur Berufung gibt, sind deren Hintergründe oft schwer zu verifizieren", erklärt Davis.

In jedem Fall nimmt die Zahl der öffentlichen Hinrichtungen tatsächlich zu – auf Plätzen werden die Verurteilten erhängt, und sogar Kinder können dabei zuschauen. 60 solcher Exekutionen am Galgen gab es laut Amnesty 2013, und im Jahr 2014 bereits neun, berichtet Ladan Boroumand, eine der Gründerinnen der Abdorrahman-Boroumand-Stiftung. "Einer der Gründe für den starken Anstieg der Hinrichtungen könnte sein, dass mit der Hinrichtung von Gefangenen auf die Überfüllung der Gefängnisse reagiert wird", sagt sie. Aber auch sie hält eine beabsichtigte politische Signalwirkung als Ursache für die vermehrten Hinrichtungen für denkbar.

"Der Teufel steckt in den Details", betont Boroumand. Die einzelnen Fälle machten erst die Dimension der Taten deutlich. "Menschen zu quälen, um sie zu einem Geständnis zu bringen, ist Teil der Ermittlungen." Auch im Fall des Dichters Hashem Shabani tauchte unerwartet im Fernsehen ein Video auf, in dem er gestand, dass er einer bewaffneten arabischen Terrororganisation angehöre. Menschenrechtsorganisationen beklagen auch, dass die Angeklagten oft keine Chance hätten, sich angemessen zu verteidigen; ein Anwalt würde ihnen vorenthalten, und immer wieder würde die Todesstrafe auch gegen minderjährige Täter verhängt.

Als besonders deutlichen Rückschlag verzeichnet die Stiftung die Berufung des früheren Vizegeheimdienstchefs Mostafa Pour Mohammadi zum Justizminister. Ihm wird von Menschenrechtsorganisationen vorgeworfen, dass er im Jahr 1988 an den Massenhinrichtungen in iranischen Gefängnissen beteiligt war.

Doch ganz gleich, ob es sich bei der Hinrichtungswelle um eine gezielte Einschüchterung der Bevölkerung handelt – die öffentliche Zurschaustellung staatlichen Tötens kann auch unbeabsichtigte, schlimme Folgen haben: Im vergangenen August und im Januar kam es dadurch zu tragischen Unfällen. Zwei zwölfjährige Jungen erstickten, als sie nachspielten, was sie gesehen hatten.



شگرد دروغ بزرگ

دروغ بزرگ (به آلمانی: Große Lüge)، اصطلاح و تکنیکی است در پروپاگاندا، که اولین بار آدولف هیتلر از آن استفاده کرد و نمایندهٔ تکنیکی تبلیغاتی در دنیای سیاست است.
آدولف هیتلر در کتاب نبرد من، می‌گوید مردم شکست آلمان در جنگ جهانی اول را به این دلیل پذیرفتند که یهودی‌های دارای نفوذ در مطبوعات از این تکنیک استفاده کردند. از نظر او این روش مستلزم آن است که دروغ چنان عظیم باشد که هیچ کس باور نکند که «کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند». اولین مورد استفادهٔ دروغ بزرگ در این جملهٔ معروف او مستند شده است: «در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن موجود است.»

بعدها یوزف گوبلز که وزیر تبلیغات هیتلر بود این تئوری را با کمی تغییر بدین گونه بیان کرد که دروغ بزرگ یکی از روش‌های تبلیغاتی مورد استفادهٔ انگلستان است که دروغ بزرگی می‌گویند و در ضمن تحت هر شرایطی بر صحت آن پافشاری می‌کنند.
در صفحهٔ ۵۱ گزارشی که از طرف دفتر خدمات استراتژیک ایالات متحده در مورد شرح حال روحی هیتلر منتشر شده بود چنین آمده است:
«اولین قانون او این است که هیچ‌وقت نگذارید مردم دلسرد شوند، هیچ‌وقت خطا و تقصیری را نپذیرید، هیچ‌وقت تصدیق نکنید که دشمن ممکن است صفت خوبی داشته باشد، هیچ‌وقت جایی برای جایگزین باقی نگذارید، در آن واحد روی یک دشمن متمرکز شوید و تقصیر هر اتفاق بدی را بر گردن او بیاندازید. مردم دروغ بزرگ را زودتر از دروغ کوچک باور می‌کنند و اگر دروغی را مکرراً تکرار کنید، دیر یا زود آن را باور خواهند کرد.
آخرین دروغ جواد ظریف در سال ١٣٩٢ در پارلمان اتریش: در ایران اعدام سیاسی نداریم!
وزیر خارجه دروغ‌گوی دولت بنفش که از همان سالهای آغازین جمهوری اسلامی به وظیفهٔ خطیر دفاع از کارنامهٔ سیاه حقوق بشری حکومت ولایت فقیه مشغول بوده و به همراه رفیق دیرینه خود سعید امامی " قصه بزبزقندی" تعریف میکردند * ( یعنی همان زمانی‌ که مخالفین سیاسی را اعدام میکردند و حسن روحانی خواهان دار زدن مخالفین در نماز جعمه شده بود) در دیدار با نمایندگان پارلمان اتریش٬ از سابقه حقوق بشری جمهوری اسلامی دفاع کرده اما در عین حال گفته است که این وضعیت جای بهتر شدن دارد. محمد جواد ظریف همچنین تاکید کرده است که در ایران اعدام سیاسی وجود ندارد.
به گزارش رادیو فردا به نقل از خبرگزاری رویترز در جریان سفر هیات مذاکره کننده هسته‌ای ایرانبه وین٬ محمد جواد ظریف روز چهارشنبه٬ ۲۸ اسفندماه، در آخرین ساعت‌های سال ۱۳۹۲ پشت درهای بسته با اعضای کمیته روابط خارجی پارلمان اتریش دیدار کرد تا به گفته حاضرین٬ درباره مواردی چون روابط ایران و غرب٬ برنامه هسته‌ای٬‌ حقوق بشر و بحران سوریه گفت‌و‌گو کند.
طبق گزارش‌ها در این دیدار یک ساعت و نیمه، برخی نمایندگان از جمله آلِو کُرون نماینده حزب سبزها و متخصص در حوزه حقوق بشر٬ از وزیر خارجه جمهوری اسلامی درباره وضعیت حقوق بشر در ایران پرسید.
خانم کرون پس از این دیدار اعلام کرد: «آقای ظریف نگاه منفی‌ نسبت به وضعیت حقوق بشر در کشورش نداشت٬ اما تاکید کرد که وضعیت حقوق بشر در هرجایی امکان بهتر شدن دارد.»
گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران٬ روز ۲۲ اسفندماه در گزارش خود به مواردی مانند اعدام‌ها٬ نقض اساسی حقوق شهروندان و اقلیت‌ها و عدم استقلال روند قضایی در ایران اشاره کرد.
دبیرکل سازمان ملل متحد نیز روز ۲۰ اسفندماه اظهار داشت که دولت حسن روحانی به تعهدات خود عمل نکرده و آزادی‌ها را در ایران افزایش نداده است. وی در عین حال نسبت به «افزایش شدید اعدام‌ها» در ایران ابراز نگرانی کرد.
به گفته سازمان ملل در سال ۲۰۱۳ بین ۵۰۰ تا ۶۲۵ تن و در ۱۵ روز نخست ماه ژانویه ۲۰۱۴ نیز ۴۰ تن در ایران اعدام شده‌اند. این سازمان تاکید دارد که اگرچه بیشتر این اعدام‌ها مربوط به جرایم مواد مخدر بود٬ در میان اعدام‌شدگان٬ زندانیان سیاسی و اقلیت‌های قومی نیز بوده‌اند.
در همین رابطه، ورنر فاسلابند٬ از وزریران پیشین دولت اتریش و رییس انجمن اتریش-‌ایران به رویترز گفت که آقای ظریف در دیدار با اعضای پارلمان این کشور٬ اعدام‌ها در ایران را مربوط به جرایم مواد مخدر دانست.
آقای فاسلابند افزود: «از او همچنین درباره اعدام زندانیان سیاسی پرسیده شد که او صریحا تاکید کرد که در ایران اعدام سیاسی وجود ندارد… او افزود شاید در ظاهر به نظر برسد برخی اعدام‌ها سیاسی بوده٬ اما مخالفت سیاسی هیچ‌گاه مجازات اعدام به همراه ندارد.»
این اولین بار نیست که جواد ظریف در مورد نقض حقوق بشر در ایران افسانه سرایی میکند و مسلما آخرین بار هم نخواهد بود.
جواد ظریف در کتاب آقای سفیر مینویسد در سال ۱۳۶۱ (دو سال بعد از اینکه حسن روحانی خواهان دار زدن مخالفین در نماز جعمه شده بود) هنگامی که همراه دو یار دیرینه یعنی سعید امامی و سیروس ناصری در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد (مربوط به بحث حقوق بشر) شرکت می‌کردند، اصرار داشتند که «حتی اگر کسی یک کلمه نیز راجع به جمهوری اسلامی ایران صحبت کند»، پاسخ آن‌را بدهند و پس از آن‌که «نماینده امریکا سخن‌رانی کرد و راجع به ایران هم کلمه‌ای گفت» تصمیم گرفتند «تا مشت محکمی بر دهان استکبار» بکوبند.
ظریف ادامه می‌دهد: «پس از مشورت سه‌نفره قرار شد که بنده در جواب، قصه بزبزقندی را بگویم. همان قصه معروف که گرگ به در خانه آمد و گفت من مادرتان هستم، بچه‌ها گفتند که دستت را نشان بده، گرگ هم پنجه‌هایش را نشان داد و آن‌ها فهمیدند که با چه کسی طرف هستند. در آن جلسه گفتیم که ما این قصه را برای بچه‌هایمان تعریف می‌کنیم تا بدانند که چطور با استعمار مبارزه کنند. اکنون نیز به امریکا می‌گوییم که پنجه‌هایش را از زیر در وارد کند تا ما خون مردم ویتنام و فلسطین را بر دست‌های او ببینیم و بدانیم غصه‌ای که برای حقوق بشر ایران می‌خورد، غصه گرگ است».

It's been 11 years that I am denied Justice.

Ziba has never recognized the legitimacy of the Iranian government. She never went back to Iran after 1979 after she left it in the early 70s. It is only as a professional photojournalist that she tactfully entered Iran 25 years later, like she entered many other countries prior to this reportage, in the Middle East region but also in Africa, in the Caribbean and in Eastern Europe. In her lifetime, she visited a great number of territories giving a voice to the voiceless, to the victims of war and oppression and she did it as a Canadian, in a simple human way.

It's been 11 years I am living with the denial of Justice, as well as being, together with the Canadian people in this context, mocked by politicians. At first it was by Prime Minister Jean Chretien who was making scandalous declarations in regards of Ziba's murder, pretending to be chocked following her illegal burial in Iran, but went to shake hands with the very same murderers and torturers he was so chocked about as soon as he left office. Then it was by Prime Minister Paul Martin, also pretending to be affected and horrified by the detailed revelations of torture when publicly reported by our witness the Dr. Aazam. He's office offered me in the name of Justice large amounts of money: under the table, from the parts of the Iranian regime. And finally, Prime Minister Stephen Harper, who can't even respond to a simple and polite letter - revised by my lawyers. Canada's Prime Minister find it reasonable to torture on certain occasion, he declares.

After 11 years, we are now before the Supreme Court of Canada. My lawyers, qualified as being of the highest level by their pears, locally and internationally, are giving the Court the tools it needs to make an adequate decision and assume its responsibilities. This Court, equipped with Canada's constitutional and quasi-constitutional instruments, and as my lawyers Kurt Johnson and Mathieu Bouchard say, robust human rights jurisprudence, can now craft a uniquely Canadian response to this horrific situation of impunity.

Soon Justice for Ziba Kazemi? I don't know, I witness so much corruption during this last decade; I can't say when will it stop, if it ever stops. But I'll be there. Transparent, focused and honest, like my mother's viewfinder.

Stephan Kazemi
March 18, 2014

رزم و بزم چهارشنبه سوری و ولایتِ عزا

ما مردم جهانِ کارمزدی، زحمتکشی و تنگدستی در هر گوشه از جهان که باشیم، همگی دیریست که به شکلی از اشکال اسیر فرقه های بیدادگر هستیم؛ اسیر گروه های بدخیم دینی، مالیِ و نظامی و خردگریز! و به ناگزیر سده هاست که ما شدیدا دچار رنج ها، ناکامی ها، بی سرانجامی ها و ویرانگری جانکاه گشته ایم. ما دچاریم؛ دچار در برزخ مشتی ریاکار دینی مذهبی، دچار در فصل زورمداری کور اسلحه داران، دچار در حاکمیت مطلق دیوانگان سیرِ سرمست سرمایه داری، دچار در زنجیر غارتگران داخلی و جهانی و دچار در میانه ی عصر درغگوئی های چشم در چشم، پلشت و اهریمنی و شگفتا در روز روشن و آنهم با نام و یاد خدا! دریغا که: پیوسته سرمایه داران و دینمداران همچنان بر انسان زمینگیرشده حکم می رانند.

قرن ها، هستی فکری، مالی و جانی میلیاردها از ما در سراسر گیتی توسط این جریان های قدر فراملی ـ پولی ـ بانکی، باند های خونخوار نظامی ـ امنیتی و مافیاهای انگل دینی ـ مذهبی و وابسته به ساختارهای ضدمردمی، به تاراج رفته و هرکدام آنان به سهم خود تاب و نای ما را بریده، محصول کار ما را دزدیده و اکثریت قریب به اتفاق نوع بشر را تا هم اکنون اسیر جنگ و چنگ بهره کشی، فقر و محرومیت های مزمن و فساد همه جانبه و سیستماتیک ساخته و خود به آسودگی سرمایه های چپاولکرده اش را بیش از پیش انباشته است.

همینک استراتژی میلیتاریست ها، سیاستگزاران ناتو و به تبع آن اقتصادمداران نئولیبرال غرب، در یک همبستگی فراملی، برای نجات خود و گذر از بحران مالی و سپری کردن رکود توسعه اقتصاد فلج خویش و سرشکن کردن آنها بر پشت نیروی کار و بیکاران جهان، برای محاصره ی و ویرانی روسیه همچون یوگسلاوی طرح های خطرناکی را برای شرق اروپا روی میزهای خویش دارند و در آن میان ادیان و مذاهب ریز و درشت در این بازی و برنامه های مرگبار با قلدران جهانخوار همراه بوده و در یک پیوند پوشیده و ذاتی با آنان، امنیت جهان ما را سست تر ساخته، آرامش و نان اندکمان را فطیرتر کرده، و آینده ی همه ی ما را پیوسته در چنبره ی جنون خشونت و اقتدارگرانی ها مشترک شان گرفتار نموده و در این معرکه ی اخیر توسعه طلبی آمریکا و غرب، پاسداران جهل و حماقت در ایران و اقصی نقاط استبدادی و فقرزده ی دنیا با ماجراجوئی ها و ستیز فرقه ای خویش برایشان بی مضایقه هیزم خشک فراهم می آورند.

 با این بازی هولناک آمریکا و همبستگانش مسلما هر هرج و مرج جهانی به سود فرقه های سرمایه و ادیان و مذاهب بوده، ومستقیما به تضعیف نیروی کارگران جهان می انجامد و این قطعی و طبیعی ست که قاچاقچیان، غارتگران، جنگ طلبان و فرقه گرایان در این سیستم ها و ساختارهای مخرب جهان امروزی، روزبروز چاق و چله تر می شوند و مردم کارمزد هرچه بیشتر شکننده! چراکه در این بازار تنها سرکردگان گرسنگی، بیکاری و مرگ بهره خواهند برد و با جاهطلبی ها و کینه ورزی های ضدبشری شان، همواره از همیاری جاهلیت زمان استفاده ی بیشتر کرده، و با ترویج دسیسه های رسوا و نخ نمای ملی، نژادی، دینی و مذهبی در بین ملت های مظلوم و گرسنه، خود سودهای کلان برده و دردا بخشی از تنه ی آسیب پذیر ما را در سراسر جهان، منطقه و ایران در خدمت به امپریالیست ها منکوب و موافق اراده آنان نموده است. ما مردم بلازده ی ایران از دوسو زیر ضرب غارت، تبعیض، تزویر و ستم ولائی دست و پا زده، و همزمان در دام گسترده ی جهانخواران رها بوده و هنوز هم گلویمان زیر دندان طمع آنان تنگ فشرده می باشد.

اما، تاریج می گوید که راز بقا قوانین خاص خود را دارد و بیرون از اراده کاهل و توان این چند کوتوله های بیمار و زار کنونی، چه در ایران ولایت زده باشد و یا هر سوی دیگر جهان، نوع انسانِ کار و اصولا آرمان ِسازندگی و فرآیندِ ذاتِ انسان، در برابر زور و ظلم و بهره کشی تسلیم نگردیده و هیچگاه از مبارزه برای نان و آزادی و زندگی بهتر دست نشسته و یا خسته نشده و هرگز نمی شود. او همیشه همگام طبیعت بوده و همراه دگرگونگی مانده و با هم و در هم آمیخته و آینده ی دلخواه خود را با همه سردی ها و سختی ها و تلخی های گسترده بر کولِ زخمی کشیده، بردبارانه نامردمی ها را تاب آورده و پیوسته پگاه خورشید را از دل شبِ تیره، زمستانِ عبوس و هیولای زمهریرارس، با گرمای مهر و ایستادگی بیرون آورده و بارور کرده است. و همین انسان، گریزناپذیر در آینده هم بی گمان با نبردهای سرریز از غرورش، همچنان به هر انگیزه ی انسانمدارانه، تن و جان خواهد سپرد و آواز بودن و چهرنمودنِ شکوفایش را در گوش تا گوش جهان، منطقه و یا ایرانِ عصیانی، بلندتر و رساتر از همیشه خواهند خواند. تا زندگیِ زندانی، خفته و وامانده دوباره آزاد شود و نفسی تازه برکشد و پای گیرد و دنیای بهتری را با سرود رهائی خویش فریاد زند و میل به بودن و زیستن و عشقورزی را تنها در آغوش های گشاده ی پاکِ دوستی و همبستگی انسانی بیابد و در همکاری بزرگ به ساختن آرمان های همگانی اش همت ورزد و شوق را جاری سازد و همواره فردا را برای برازندگانِ فردا و فرداخویان و آینده جویان باز کند و بی تردید باز خواهد کرد.

و برای ما، سنت زیبا، گرانبار و دیرینه ی چهار شنبه سوری، قرن ها هم پشتگرمی رزم زمستان شکنی و هم بزم پیشواز بهاری بوده است. آفروختن آتش و پریدن از روی آن با آن بار سنگین نبرد با سختی و سرما و یخبندان طولانی از یکسو، و تلاش برای شکستن سستی، ایجاد شوق حرکت و دگرگونگرائی از دیگر سو خود یک مبارزه تاریکی ست، و همچنین ارزشِ آتش به مفهوم سوزاندن پلیدی و پشتیبانی از پاکی و امیدبخشی اش به فرداست، که در فرهنگ عام و در طول تاریخ پُرفراز و فرود مان همواره دارای نیروی سازندگی بوده و از ریشه های ناب انسانی و کاملا زمینی برحاسته و برخورداری داشته است؛ که این خود یکی از برجسته ترین انگیزه های مستقل و مهرآمیز و مردمی ماست که خواه ناخواه، ترس کل دستگاه ولایتِ عزاداران و نوحه سرایان را به ویژه در طول این 35 برانگیخته و عذاب آنان را در برابر بزم و رزم و شادی و پایکوبی چهارشنبه سوری مردم شادی دوست ما قرار داده و هنوز می دهد.

بنا برین جشن چهارشنبه سوری، بزمی ست بسیار مردمی، شیرین و شادیبخش و همزمان برای ما مردم ستمزده ی شیعی رزمی ست فراتر از نگاه های خرُد فرقه ای، خرافه پرستانه و تبعیضگر! به ویژه که امسال، فردای چهارشنبه سوری مصادف شده است با نوروز خجسته و همیشه پیروز! پس ما در پی شادی و پایکوبی چهارشنبه سوری، بزمی نیز فردا بر سر سفره ی هفت سین و  دعوت عید به خانه هایمان داریم و سپس دیدوبازدید های دوستان و کسانمان آغاز می شود. دو بزم و رزم سمبلیک، یکی برای بیدارباش طبیعت و همراه با خیزش شگرف آن مبارزه علیه دشمنان، دیگری نبردی بر علیه خصلت زمستان تباران! که در هر دوی آنها، انسان با شیفتگی به پیشباز زمانِ تازه می رود؛ گشادهِ دل به سوی دشت و دمن بال می کشد و به دامن سبز طبیعت باز می گردد. تا شاهد اعجاز بهارِشکوفه باران و جوشش چشمه ساران و رویش سبزه زاران نو گردد. از بهار و زندگی طبیعت و فصل حرکت برای خود الهام ها گیرد و تغییری چنین چشمگیر را پاس دارد. شادباشی که اینبار تمام شب با بازی و تن نازی زندگان با آتش شبِ چهارسوری آغاز شده و با پیدایش خورشید و گرما و گرایش به جویش و پویش هستی تا رسیدن عید و نوروز و میهمانی های فردا و فرداها ادامه می یابد! آتش چهارشنبه سوری برای ما، مرز و بوم میان زمستانیان و بهاریان مانده است که همیشه انسانگرایان بهاری بوده اند و پیروز شده اند و نوروز را برایمان به ارمغان آورده اند. ما هم آنرا گرامی می داریم.

ما مردم ستمزده و بلا کشیده از بیداد رژیم، با همه مصیبت هایمان، این فرصت جشن و رقص و آواز خودمانی با طبیعت را از دست نمی دهیم و دست در دست، با هم هلهله های شادی کشیده و تا صبح هیاهوهای بهارانی می کنیم و هوشیارانه اما: هوای تنگدستان محله هایمان را هم خواهیم داشت و بیدریغ آنها را در شادی خویش سهیم خواهیم کرد. امسال با این دامنه ی کمر شکن چپاول ها، تحریم ها، تورم ها، بیکاری ها و گرانی ها قطعا سفره ی مزدبگیران، بیکاران و فرودستان فراوانی بیش از سال های گذشته تهی تر و برای عیدی گیری بچه ها عقده بارتر می باشد. میلیون ها خانواده های فقیر، کودکان آنها و کودکان خیابانی و بی سرپرست بسیاری در این نوروز بیدادرس و بی پناه و تنهایند و رژیم به فکر آنها نیست. دادن یک عیدی و میهمانی ساده می تواند برای خیلی از آنها دلگرمی فراموش نشدنی را ایجاد کند و بخصوص برای آنها و همه ی کودکان بی بضاعت دریافت هدیه ای نوروزی می تواند منشا همبستگی اجتماعی، طبقاتی و انسانی را فراهم سازد. پیشاپیش، چهارشنبه سوری و عید نوروز به کامتان دلنشین و گوارا باد.
بهنام چنگائی 26 اسفند 1392



۲۰ اسفند ۱۳۲۴، روز ترور احمد کسروی به دست فداییان اسلام

« بخوانید و به کار بندید »، نامه‌ای سرگشاده به قلم روح‌الله خمینی به تاریخ اردیبهشت ۱۳۲۳ خورشیدی ظاهراً خطاب به مردم و روحانیان بود. این نامه یک‌سال پس از انتشار کتاب جنجالی «شیعی‌گری؛ بخوانند و داوری کنند» نوشته احمد کسروی، منتشر شد.

در این نامه روح‌الله خمینی، سید احمد کسروی را «یک نفر تبریزی بی‌سروپا» خطاب کرد و از آخوندهایی بود که «...مسلمانان با غیرت» را به کشتن «این مرتد جاهل مفسدالارض» فراخواند.

کسروی در اتاق بازرسی دادگستری همراه منشی‌ اش نشسته بود، که ۸ نفر از فداییان اسلام الله اکبر گویان وارد میشوند، چند تیر شلیک میکنند، نگهبان‌ها همه از ترس پنهان شده، و فداییان که موقعیت را مناسب می‌بینند اول کسروی و منشی‌ اش را با تیر زده سپس با چاقو ۲۷ ضربه به او میزنند، وقتی‌ از قتل او مطمئن شدند همانطور الله اکبر گویان از دادگستری خارج شدند.

سید احمد حکم‌آبادی که بعدها نام خانوادگی کَسرَوی را برگزید، تاریخ‌نگار، زبان‌شناس، پژوهش‌گر، حقوق‌دان و اندیشمند ایرانی بود.

وی استاد ملی‌گرای رشته حقوق در دانشگاه تهران و وکیل دعاوی در تهران بود. احمد کسروی در حوزه‌های مختلفی هم‌چون تاریخ، زبان‌شناسی، ادبیات، علوم دینی، روزنامه‌نگاری، وکالت، قضاوت و سیاست فعالیت داشت.

احمد کسروی بنیان‌گذار جنبشی سیاسی-اجتماعی با هدف ساختن یک «هویت ایرانیِ سکولار» در جامعه ایران، موسوم به جنبش «پاک‌دینی» بود که در دوره‌ای از حکومت پهلوی شکل گرفت.
احمد کسروی خواستار مبارزه با «واپس‌ماندگی فکری و علمی» و روشن‌گری در تمامی وجوه زندگانی بود وی با انتقاد از «اوضاع زندگی، خرافه‌گرایی و آداب اجتماعی» مردم ایران، خواستار «پالایش زبان فارسی» از هر گونه واژه عربی و سره‌نویسی در زبان فارسی بود.

---------------------------------------------
در سرزمین و زمانی‌ که مذهب تابو بود و روحانیون به نام مذهب مردم را به هر چه میخواستند وامیداشتند، سید احمد کسروی که خود زمانی‌ روحانی بود و تا انتهایِ روش کاری آنها را فهمیده بود... شجاعانه ایستاد و سوالات و مواردی مطرح کرد تا دیگران را به فکر وا دارد....

از خطری که جانش را تهدید میکرد نیک‌ آگاه بود ولی‌ بخاطر آینده‌ی هولناکی که میدید نمیتوانست خاموش بماند... کسروی برخلاف صادق هدایت که نفرت و استیصالش از اوضاع قلمش را تند کرده بود، عملا نبرد آغاز کرد..

کسروی هر هفته جلساتی ترتیب میداد و هر ماه از میان شرکت کنندگان جلساتش با افراد مستعد هم پیمان میشد... آنان را رزمندگان نام نهاده بود و از آن‌ها میخواست از خانواده و نزدیکان خود روشنگری را شروع کنند... کسروی میخواست در چندین شهر همین ایده را پیاده کند تا روشنگری بسط یابد... ملایان که پاسخ سوال‌ها و استدلال‌هایش را نداشتند به او اتهام توهین زدند. روح الله خمینی و روحانیون دیگر فتوایِ قتلش را صادر کردند ...و در نهایت قاتلان به سراغش رفتند ... و آغاز انقلابی‌ را با ضرب گلوله و چاقو خفه کردند و ..... آدم کشان قهرمان شدند ...

سایت فارسی العربیه: شماری از فعالان آذربایجان ایران، با تشکیل جلسه‌ای در دانمارک «پارلمان موقت در تبعید» تشکیل دادند.
به گزارش سایت روزنامه ترک زبان «مساوات» این تشکل، شنبه ۱۵ مارس تشکیل شده است. این فعالان به آذربایجان ایران «آزربایجان جنوبی» می‌گویند.
در بیانیه‌ای که روزنامه «مساوات» از تشکیل این تشکل جدید منتشر کرده، آمده است: «ضمن آنکه قسمت اعظمی از سرزمین‌های ایران معاصر را اراضی تاریخی آزربایجان تشکیل می‌دهد انکار وجود مردم تورک در این اراضی نیز ناممکن می‌باشد.»
این بیانیه افزوده است: «برای بسیاری معلوم شده است که در اراضی جایی که ایران نامیده می‌شود میلیون‌ها نفر تورک آزربایجانی زندگی می‌کند و سالیان مدیدی است که حقوق مدنی و سیاسی آنان توسط رژیم فارس گرای تهران به صورت سیستماتیک مورد تحدی و تعرض قرار می‌گیرد. و ده‌ها هزار نفر از آنان بدلیل تضییع حقوق ملیشان مجبور به جلای وطن می‌شوند.»
بیانیه یاد شده ادامه داده است: «آنان به صورت کاملا تعمدی از حق زندگی، برابری، زبانی، مختاریت و حقوق ملیشان محروم می‌شوند.»
این بیانیه دولت ایران را به «تبعیض قومیتی» متهم کرده وی می‌افزاید: «‌‌نهایت تاسف لازم به ذکر می‌دانیم که در طول دهه‌های متوالی افرادی که در راس قدرت در جایی که ایران نامیده می‌شود بوده‌اند، حقوق و آزادی ملتمان را نادیده گرفته و خصمانه بر حقوق ملی ما تاخته و سیاست برتری جویی قومی را در دستور کار خود قرار داده‌اند. در این راستا حقوق مدنی، سیاسی، ملی ملتمان از آنان به یغما برده شده ده‌ها هزار نفرشان قربانی شده‌اند و میلیون‌ها تن از آنان از اراضی تاریخی و میهن خود مجبور به جلای وطن شده‌اند.» در پایان این بیانیه آمده است «با در نظر گرفتن همهٔ مسیرهایی که این ملت پیموده است، تاریخ مبارزات و خواست و تمنای ملت در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۱۴ و در پایتخت دانمارک، کپنهاگ به عنوان مهاجرین سیاسی گرد هم آمدیم تا تاسیس پارلمان موقت در تبعید آزربایجان جنوبی را اعلام نماییم و مسئولیت تایین وضعیت حقوقی دولت آزربایجان جنوبی و پارلمان در تبعید را بر دوش می‌کشیم.» 
 با سلام من خودم آذری زبان و متولد تبریز می باشم و در دانمارک هم زندگی می کنم این افراد والا به نظر من اصلان هویت شون هم معلوم نیست چیه ویه یک نو بیماری سیاسی دچار شدن که اصلان نمیدونن که چی چی میگن تو دهان شون واقعان جای تاسف داره اینها خوده شون رو آذری زبان و هموطن خطاب می کنن ایران با تما م شهر هاش قشنگه و زیبا است والا که خود آخوند ها هم بد شون نمیاد که یه اختلاف عمیق بین هموطنان ایرانی راه بندازن و سود اش رو ببرن مثل جنگ ۸ ساله ضد ایرانی که راه انداخت الکی و تونست حکومت قرون وسطی اش را به بهانه آن جنگ به مردم تحمیل کنه 

تجاوز به دختران ۹ ساله قانونی میشود! پایین آوردن سن قانونی ازدواج در عراق

سن ازدواج دختران از ۱۸ سال به ۹ سال تقلیل می یابد. این یكی از بند های پیشنویس قانون خانواده برای «مسلمانان شیعه» در عراق است كه قرار است در ماه آینده در «پارلمان» این كشور مورد بررسی قرار گیرد. این پیشنویس سراسر توحش كه عراق را به قبل از سال ۱۹۵۹ می برد، اعتراضات فعالین حقوق كودكك و زن در عراق و در سطح بین المللی را بهمراه داشته است. تظاهرات-زنان-عراقی-علیه-پایین-آوردن-سن-قانونی-ازدواج واقعیت اسلام و قوانین اسلامی همین است. خداوند زن و دختر را برای امیال جنسی‌ و ارضای آنها آفریده است. فرقی نمیکند دختر شیرخواره باشد یا ۹ ساله. این میراث محمد است. اما جانیان حاكم بر عراق چندین سال از همپالگی‌هایش عقب است. جمهوری اسلامی لااقل از ترس مردم لفظ ۹ سال را از قوانینش برداشت و مجبور شد آن را به ۱۳ سال تغییر دهد. لااقل خوب بود «نخست وزیر عراق و پارلمانش» اخبار ایران را دنبال میکردند و میدیدند که دوستان شیعه آنها كه در ایران حاكم اند هر چه ریسیدند پنبه شده است. ۳۵ سال زنان را تهدید و تحقیر کردند، شلاق زدند، با پونز و اسید پاشی، گشت‌های فاطی کماندو‌ها دنبالشان کردند تا چادر و مقنعه سر آنها کنند. اما دختران اروپائی تر شدند و مبارزه با تن عریان به بخشی از مبارزه زنان تبدیل شد. هر چه سعی‌ کردند از دانشگاه محرومشان کنند، تعدادشان بیشتر و بیشتر شد. از ورزشگاه‌ها بیرونشان کردند، اشتیاق آنها برای داخل شدن در ورزشگاه بیشتر شد. کاری نکنید که این بار ۹ ساله‌ها علیه تان قیام کنند. اعتراضات در عراق باید مورد حمایت كل جامعه قرار بگیرد. از سكولارها تا آزادیخواهان و... 

اجرای حکم شلاق جانباز شیمیایی در زندان مشهد

جرس: صبح روز پنجشنبه، حکم بیست ضربه شلاق حسین فرزین، از سرداران سابق سپاه و معاون سابق شهردار مشهد به اجرا درآمد. حکم شلاق این مسئول سابق تبلیغات قرارگاه خاتم الانبیا، در دوران جنگ ٨ ساله، در حالی بطورناگهانی و بدون اطلاع قبلی به اجرا درآمد که وی عمل جراحی قلب باز انجام داده و از دیابت بالا رنج می برد. خانواده این زندانی سیاسی که از شنیدن این خبر در شوک بسر می برند، بشدت نگران وضعیت جسمانی او هستند. حسین فرزین، معاون سابق شهردار مشهد در دوران اصلاحات و کارگردان تلویزیون، بیستم مهرماه سال ۱۳۸۹با یورش نیروهای اطلاعات سپاه مشهد به منزلش بازداشت شده و بعد از ۳ ماه با قرار وثیقه ای ٣٠۰ میلیون تومانی، موقتا از زندان آزاد شده بود اما یکماه پیش برای گذراندن حکم پانزده ماه و یک روز حبس تعزیری خود به زندان فراخوانده شد. متن گفتگوی "جرس" با همسر حسین فرزین سردار سابق سپاه و جانباز شیمیایی را با هم می خوانیم: خانم فرزین مطلع شدیم که حکم شلاق آقای فرزین اجرا شده، درست است؟ بله، امروز در کمال ناباوری خبردار شدیم که صبح ساعت هشت و نیم صبح حکم شلاق او را در زندان اجرا کردند. هنوز باورمان نمی شود که شب شهادت فاطمه زهرا اینکار را با ما کردند. دستم از همه جا کوتاه است تا صدای مظلومیت او و ظلمی که بر ما می رود را به گوش مسئولین برسانم. آن هم ظلم بر خانواده ای که در دفاع از خاک کشور در زمان جنگ از تمام وجود مایه گذاشتند. من با چهار فرزندم در پشت جبهه و همسرم در خاک عراق می جنگیدیم. حالا این رنج آور است که بچه های انقلاب که از جان و زندگی خود مایه گذاشتند تا از انقلاب و کشور حمایت کنند اینچنین دچار ظلم شوند. هنوز یادم نرفته زمانیکه همسرم و بچه کوچکمان کفن پوشیده بودند و در صف جلوی راهپیمایی بیست و دو بهمن حرکت می کردند، این آقایان مدام او را از رسانه ها نشان می دادند؛ چطور آن زمان خوب بودیم اما حالا باید چوب و شلاق بخوریم. آن هم کسی که جانباز شیمیایی است اما حاضر نشد از امتیازات آن استفاده کند و جانبازی خود را بخاطر اعتقادی که داشت اعلام نکرد. آیا خود آقای فرزین می دانستند که امروز قرار است حکم شلاق را اجرا کنند؟ نخیر، بطور ناگهانی و بدون خبر همسرم را که عمل قلب باز کرده و دیابت بالا دارد را از خواب بیدار کرده اند و گفته اند بیا کارت داریم و او را می برند و شلاقش می زنند. الان هم بشدت نگران وضعیتش هستم و نمی دانم چه بر سرش آمده است. با وجود مشکلات جسمی این حکم را اجرا کردند؟ بله، دیابت دارد و روزی چهار بار باید انسولین تزریق کند و همچنان از ناراحتی های پوستی و متورم بودن دستش هم رنج می برد. الان هم هیچ اطلاعی از وضعیتش ندارم.

آزادی معترضان به وضعیت دراویش زندانی و روایت آنان از برخورد ماموران امنیتی: زنان را روی زمین می‌کشیدند و کتک می‌زدند

سایت "مجذوبان نور" از آزادی تمامی کسانی خبر داده که در جریان تجمع اعتراضی روز یک‌شنبه گذشته مقابل دادستانی تهران بازداشت شده بودند. این افراد در اعتراض به ممانعت از درمان دراویش زندانی دست به تجمع زده بودند. صدیقه خلیلی، یکی از دروایش گنابادی که در روزهای ۱۷ و ۱۸ اسفند ماه در تجمع اعتراضی گسترده دروایش در جلوی دادگستری تهران که به دستگیری آنها ختم شد، شرکت کرده بود به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که آنها قبل از دستگیری به شدت از ماموران امنیتی و پلیس کتک خورده و فحاشی شنیدند. خانم خلیلی که به گفته خودش آنقدر لگد خورده که به سختی می تواند راه برود به کمپین گفت:‌ «حدود ۳۰۰ مرد و ۲۶ زن درویش توسط ماموران طی این دو روز دستگیر شدند که البته همگی آنها ساعت ۲ صبح دوشنبه ۱۹ اسفند ماه آزاد شدند.» پنج فعال حقوق دراویش در زندان اوین و نیز کسری نوری از دراویش زندانی در زندان نظام‌آباد شیراز از چند روز پیش دست به اعتصاب غذا زده‌اند. اعتصاب‌کنندگان به جلوگیری از روند درمانی سه درویش زندانی اعتراض دارند. دو تن از این دروایش زندانی به نام‌های حمیدرضا مرادی و مصطفی دانشجو از بیمارستان به زندان منتقل شده‌اند. همچنین از اعزام یک درویش بیمار به نام افشین کرم‌پور به بیمارستان نیز خودداری شده است. 

12.3.1930

 ماهاتما گاندی رهبر جنبش استقلال هند یکی از مهمترین و تاثیر گذار ترین نمونه های مبارزات بدون خشونت امیز خود برای استقلال هند از مستعمرین بریتانایی را اغاز کرد. گاندی این راهپیمایی را که معروف به "رژه نمک" است را از پایگاهش در سابارماتی در نزدیکی روستای احمدآباد شروع کرد و تا ساحل دریا در نزدیکی دندی ادامه داد تا بعد از ۲۳ روز با پیمودن ۳۹۰ کیلومتر، بدون پرداخت مالیات بتواند به تولید نمک بپردازد. در اغاز کار تنها 78 نفر همراه او شدند اما در ادامه راه در نزدیکی های احمد اباد بیش از 100 هزار نفر به او اضافه شدند و او را همراهی کردند. او بعد از رسیدن به سواحل دندی، با جوشاندن گِل در آب دریا، نمکِ غیر مجاز تولید کرد و از همهٔ هزاران همراهش خواست تا هر کجا که مناسب‌تر است، همین کار را انجام دهند. 

long live international women's Day

“You can kill me as soon as you like, but you cannot stop the emancipation of women.” Tahereh Qurratu'l-`Ayn/ 1852-1814

Image: Iranian women protest on March 8 1979 against mandatory Hijab ordered by Khomeini soon after 79 Revolution:

Freedom is global, not eastern nor western

We didn’t have a revolution in order to regress

We women of Iran will not stay silent

دو جوان همجنسگرا در زندان رشت اعدام شدند!

به گزارش سایت نفس در قفس به نقل از صدا و سیمای جمهوری اسلامی، مدیرروابط عمومی دادگستری گیلان مدعی شد: «۲ مرد ۲۸ ساله و ۳۰ ساله امروز در زندان مرکزی رشت اعدام شدند.» وی اتهام این دو فرد را اعمال خلاف شرع اعلام کرد که ازنظر حقوقی عنوان گسترده مجرمانه است.

انجام عمل خلاف شرع عنوان مجرمانه کلی است که هر نوع رفتار غیر قانونی در اسلام را شامل می شود که عبارت است از انجام اعمالی که قانون و شرع اسلام آن را ممنوع و برای آن مجازات تعیین کرده ...است بر این اساس تمامی اعمالی که در اسلام و قوانین شرعی جرم و گناه محسوب میشود مانند: لواط (رابطه جنسی مرد با مرد)، مساحقه (رابطه جنسی زن با زن)، زنا (رابطه جنسی زن و مردی که بر هم محرم نیستند)، محاربه (اقدام برای سرنگونی حکومت اسلامی)، شرب خمر (مصرف مشروبات الکلی)، سب النبی (دشنام دادن به پیامبران و امامن و معصومین)، سرقت (ربودن مال دیگری به طور پنهانی)، قذف (نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری) و … تحت عنوان عبارت کلی رفتار مخالف شرع قرار میگیرد.