قسمتی از کتاب بهاییگری شیعیگری صوفیگری

بدیهایی که از صوفیان توان شمرد.

احمد کسروی........

صوفیان که زن نمی گرفتند, بیشترشان دچار زشتکاریها می شدند.

این است بچه بازی ﴿ یا به گفته خودشان شاهد بازی ﴾ که از زشت ترین گناهان است

در خانقاه رواج می داشته.

و این زشتی که چنان به ناپاکی رخت پوشانیده و ٱنرا با عشق خدایی ,

که مدعی بودند بهمبسته و جمله ﴿ المجاز قنطره الحقیقه ﴾ را به زبانها انداخته اند.

در خانقاه بیکار نشستن, نان از دست دیگری خوردن , در بازارها به گدایی برخاستن , زن نگرفتند و فرزند نداشتن و

با خرد  کمترین سازشی نمی داشته, گذشته از داستانهای بیخردانه دیگری

که از ٱنان سر می زده که من اینک یکی را برای نمونه یاد می کنم

همان مولوی که می گوید ﴿ عشق ٱمد عقل او ٱواره شد ﴾ در نفحات لاانس داستان

پایین را از او و پیرش  شمس تبریزی می نویسد

مدت سه ماه در خلوتی لیلا و نها را بصموم وصال نشستند

که اصلا بیرون نیامدند، و کسی را زهره نبود که در خلوت ایشان در ٱید ......
شما در این داستان نیک اندیشید
دو تن در خلوتی سه ماه چه می کردند؟
می گوید به صوم وصال نشستند.
سه ماه صوم وصال تواند بود، ٱنگاه صوم وصال یا روزه پیوسته

کجا و یا زن یا پسر خواستن و باده ٱرزو کردن کجا؟
کسانی که می خواهند از این اینگونه رسواییهای صوفیان ٱگاه گردند
کتابهای نفحات الانس جامی یا تذکره الاولیا عطار را خوانند